* * *
w przepaść nieba
w jeszcze koniec
w dalej ty i ja
* * *
celuję słowem
trafiam w ciebie
tak mówię do ciebie
* * *
w wierszu
wzywa mnie koniec
szukaj mnie nigdzie
* * *
brud na twarzy
brud pod skórą
w bród od Boga
* * *
a w życiu
co znaczy ”nigdy”
ktoś goni coś krzykiem
* * *
a kto to a co to
czy to głupiec
ten człowiek
* * *
od punktu A
do punktu B
wychodzę ze skóry
* * *
widzi mi się
jak zwykle
nic na poważnie
* * *
że mówię
sztuki w tym nie ma
idei nie dostrzegam
* * *
reasumując:
filozofia nie daje odpowiedzi
filozofia pomnaża pytania
– EPOTYK –
tekst teoretyczny
Epotyk to miniatura poetycka zainspirowana sztuką pisania haiku i podobnie jak w haiku: ma budowę trzywersową, jest pozbawiona przymiotników, a treść przesłania (forma czasownikowa) wyrażona jest w czasie teraźniejszym. Epotyk w odróżnieniu od haiku czy mitury nie jest obwarowany liczeniem sylab bądź samogłosek. Utwory pisane są w duchu dekadenckim. Wyróżnia je bunt przeciwko fałszowi i udawanej grze uczuć i myśli. Celem eksperymentu jest pokazanie ówczesnym tworzącym w kulturze Zachodu, iż utwór wierszowy może przyjąć formę bez upiększeń i ozdobników jakimi są przymiotniki.
Autor: robert urbaniak
Lubin, 08.03.2018
Powyższe epotyki są autorstwa roberta urbaniaka i stanowią jego własność intelektualną, w związku z powyższym podlegają ustawie o prawch autorskich i prawach pokrewnych, dlatego zabrania się kopiowania i rozpowrzechniania ich treści bez zgody autora. Więcej o prawach autorskich w copyright.
